Zaterdagochtend om half 6 zat ik in de auto, op weg naar Lauwersoog. Ik ben nog nog nooit zo vroeg in de haven geweest. Ik was niet de enige, samen met mij nog een hele groep mensen die een dag troep op kwamen ruimen op Schiermonnikoog.
Verder lezen Graag netjes achterlaten aubertussenin
‘ze kijken alleen maar op die smartphones tegenwoordig maar echt kijken doen ze niet meer, zelfs m’n eigen zoon niet, verdomme!’ beklaagde hij zich tegen het winkelpersoneel. Verder lezen ertussenin
Op pad met de zon
De wekker gaat om kwart voor zeven. Zal ik..? Nee kom, eruit Agnes, anders krijg je er spijt van. Kleren aan, haar laat ik zoals het is, er is toch vrijwel niemand buiten te bekennen op zondagochtend om 7 uur. Ik kijk uit het raam en zie al wat oranje gloed in de lucht, snel accu’s pakken, camera in de tas, ik gris nog snel de handschoenen uit het kastje en stap op de fiets.
Verstaan
Het is tegenwoordig niet zo in, om iets te verstaan. Althans het lijkt iets van vroeger, een vak of een kunst verstaan. En wanneer versta je iets?
Ik vroeg het me af toen ik op de fiets zat, onderweg naar waar ik vaak heenga. Ga ik alweer naar die plek, dacht ik. Zullen ze wel denken, alweer die boom of dat water, verzin eens wat beters, ga eens op reis man. Verder lezen Verstaan
Goed kijken
Met de rakel verdeel ik de witte verf over de zeef voor de laatste laag, de ijstoppen. Ik til de zeef op. Shit. Sjabloon vergeten.. Ik heb daarnet een heel wit vlak over mijn landschap heen gedrukt. Verder lezen Goed kijken
Kritisch
Wat ben ik eigenlijk kritisch, dacht ik terwijl ik een paar instagram-accounts bekeek die mij waren gaan volgen. Mooie beelden hoor maar mij allemaal te perfect of te eenzijdig. Ik kijk eigenlijk altijd of ik erachter kan komen, door het bekijken van beelden, of ik de persoon erachter kan zien. Want dat is uiteindelijk waar ik naar op zoek ben, raakvlakken. Niet lukraak of precies hetzelfde als wat ik zelf maak. Nee, naar mensen met wie je zaken kunt uitwisselen, direct indirect, eenzelfde gevoel deelt. Het is niet een direct doel maar het gebeurt uiteindelijk wel.
Accounts met wie ik deze klik niet heb daarvan gaan me op den duur de beelden vervelen, dan zie ik hetzelfde trucje. Soms leerzaam en handig om het trucje te leren om te kijken wat ik er zelf mee kan.
Te imperfect kan ook, daarop ben ik ook kritisch. Dan denk ik, zet je horizon eens recht man. Ga nu eens echt kijken, wat heb je nu eigenlijk gefotografeerd, is zo’n extreme filter nu eigenlijk nodig, het moet wel iets toevoegen. Overigens kunnen dat de leukste en de liefste mensen zijn maar niet de beste beeldmakers.
Een blogpost in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een initiatief van Karin Ramaker.
Euforisch
Een hazelnoot op het bospad. Ik was al op de terugweg van mijn rondje buiten de deur. Ik loop er voorbij, nog denkend aan de paddestoelen die ik net had gezien. Paddestoelen, ze horen bij de herfst en zijn lekker om te eten maar fotograferen vind ik niet zo veel aan.
Verder lezen Euforisch
De romantiek van zaterdag
Zo eentje in mijn straatje
Er kwam een mooie vacature voorbij, zo eentje waar er niet zo veel van zijn. Het enige vervelende was dat ik naar een bericht van een paar weken geleden op Linkedin zat te kijken en de termijn dus al verstreken was. Oja en ik was eigenlijk tien jaar te oud, ze zochten iemand die net afgestudeerd was. Verder lezen Zo eentje in mijn straatje
Onderdeel
‘Nee verder gebeuren hier geen grote dingen’ hoor ik mezelf zeggen.
Alsof ik iemand moet amuseren met alleen maar mooie, leuke, heugelijke of indrukwekkende berichten over mijn leven, stel je voor, straks verveel ik nog iemand. Verder lezen Onderdeel