Geplaatst op 1 reactie

Op pad met de zon

De wekker gaat om kwart voor zeven. Zal ik..? Nee kom, eruit Agnes, anders krijg je er spijt van. Kleren aan, haar laat ik zoals het is, er is toch vrijwel niemand buiten te bekennen op zondagochtend om 7 uur. Ik kijk uit het raam en zie al wat oranje gloed in de lucht, snel accu’s pakken, camera in de tas, ik gris nog snel de handschoenen uit het kastje en stap op de fiets.

Het dorp uit fietsend zie ik al een laagje mist boven ‘t diep hangen. Gisteravond toen ik in bed lag, had ik al bedacht naar welke plek ik wil. Mooi uitzicht op het water en gok dat ik daar met de zonsopkomst een paar platen kan maken. Om daar te komen fiets ik een stukje door het veld, ik minder wat vaart want ik weet dat als het rustig is er op dit stuk vaak reeën te zien zijn. Ik tuur over het veld en zie iets lopen, het blijkt een vos. Het duurt maar een paar tellen en hij ziet mij en gaat plat liggen. Ik fiets langzaam zo geruisloos mogelijk voorbij. Om een vos goed te fotograferen moet je je een tijdje verdekt en stil opstellen en een telelens hebben. Dus ik aanschouw het dier alleen en dat is prachtig. Ik draai me weer naar voren en een een aantal meters voor me staan een paar reeën op het pad. Ze hebben me in de gaten maar schieten niet meteen weg. Ze drentelen wat op het pad, kijken nieuwsgierig om naar mij. Ik maak een paar foto’s en maak voorzichtig aanstalten om weer verder te fietsen. Ze schieten de bosjes in.

Aangekomen bij de plek zet ik mijn fiets tegen het hek en loop richting water, er lopen een paar ganzen, die gauw weer het water in duiken. Ik klim het uitkijktrapje op, de zon is er nog niet, slechts roze gloed. De ganzen zijn aan de andere kant van het water hoor ik, af en toe vliegt er een groepje over. Het is behoorlijk mistig dus ik heb nog even tijd (voor de zon goed en wel op is) en besluit nog naar een andere plek te gaan. Een roofvogel vliegt op en verkast van boom. Ik moet weer langs de ganzen die intussen weer uit het water waren om bij mijn fiets te komen, sorry jongens.

Langs het water stop ik, langzaam tussen de mist door komt een glimpje zon komt aan de horizon. Het glimpje wordt langzaam een roze bol. Ik fiets snel verder naar een andere plek.

De zon komt langzaam verder omhoog en ik schiet nog een paar platen totdat de zon zijn stralen helemaal uitgeklapt heeft en de mist bijna is opgetrokken en dan is het goed geweest. Tijd om naar huis te gaan.

 

1 gedachte over “Op pad met de zon

  1. Wat fijn dat ik mag meegenieten. Mis mijn fietstochten langs de vaart en de ganzen ongelooflijk maar zo zijn ze er weer een beetje. Dank!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.