Geplaatst op 1 reactie

Graag netjes achterlaten aub

Zaterdagochtend om half 6 zat ik in de auto, op weg naar Lauwersoog. Ik ben nog nog nooit zo vroeg in de haven geweest. Ik was niet de enige, samen met mij nog een hele groep mensen die een dag troep op kwamen ruimen op Schiermonnikoog.

Ik luisterde wat om mij heen, veel Groningers en Friezen maar ook van verder weg. Allemaal mensen die anders ook in de winter op Schier kwamen, voor de rust, de wind en de natuur. Liefde voor het eiland, maakt niet uit welk seizoen, dat was duidelijk. Liefde die mensen door wilden geven aan hun kinderen.

De troep laten liggen totdat het wordt opgeruimd door de veroorzaker of de overheid? Theoretisch is dat misschien logisch of terecht maar in de praktijk totaal niet. Er is haast. Het is een ramp. De zee, het tij, de dieren, zij wachten niet. Natuurlijk moeten er duurzame oplossingen komen op lange termijn maar dit opruimen op korte termijn is ook nodig.

Even voor de duidelijkheid, het was niet een leuk relaxed dagje Schier. Om 8 uur, het was nog niet eens licht, stonden we op het strand met vuilniszakken in de aanslag. Het was hoog water dus mogelijk lastig om bij de troep te komen. We liepen richting west, het werd snel lichter en zagen kilometers troep liggen. Schoenen, matrassen, lampen, jassen, kussens, kapstokjes, auto-onderdelen maar ook veel klein spul, dopjes en hele kleine stukjes plastic, moeilijk te rapen. Veel vuilniszakken die al eerder gevuld waren met troep waren weer door het water meegenomen. Het was hard werken, alles is 10x zwaarder als het gevuld is met zeewater. Ik hoef geen ‘goed gedaan Agnes’ te horen, nee schei uit. Het is om aan te geven dat het niet best is. Als er iets aan de hand is met ons geliefde wad, komen mensen helpen. Zoals je een vriend helpt als het iets minder gaat.

de bult met verzameld afval
plastic ter grootte van een perforator-rondje en dan duizenden op de vloedlijn (en hoeveel nog in zee..)

Onder het werken dacht ik na. Ik moet eigenlijk altijd een vuilniszak meenemen, overal waar ik ga wandelen. Nu waren het dan allemaal nieuwe spullen maar daar werd ik meer treurig dan warm van. Allemaal plastic of gammele dingen. Jassen van plastic waar je waarschijnlijk maar 1 seizoen mee doet. Een kapstok die al uit elkaar valt als je er een jas aan ophangt. Allemaal korte termijn. Heb je dat nu echt nódig? Ja ik heb me er ook schuldig aan gemaakt. Ik voel me er beroerd van en probeer zoveel mogelijk her te gebruiken of alternatieven te zoeken en zo min mogelijk nieuw plastic aan te schaffen. Werk aan de winkel.

Straks hebben we geen vogels of andere dieren meer, met alle plastic in hun magen denken ze dat ze genoeg eten hebben gehad en gaan uiteindelijk (te vroeg) dood. Er moeten drastische dingen gebeuren, niet alleen maar op bestuurlijk niveau. Nee, bij ons, bij alle mensen, we zijn ten slotte te gast op de aarde. Zoals we dat bij een vakantiehuisje doen, moeten we de aarde netjes achterlaten voor de volgende bewoners. Dat wordt nog hard werken..

1 gedachte over “Graag netjes achterlaten aub

  1. Goeie blog en helaas te herkenbaar. Niet alleen de situatie op het strand met goedkope zooi… maar vooral het gevoel… Dit moet anders… ik moet anders… wij moeten anders…

    En wel nu…

    Groet,

    (Wadranger) Casper

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.