versterkt of verlicht je verhaal
De trein dendert over de Veluwe, ik staar naar het voorbij komende bos. Zodra het lente is geworden, de zon het weer aangenaam maakt om buiten te zitten, het weekend nadert.. dan komt bij mij een sterk gevoel naar boven om op kamp te willen.
(meer…)
Nu ben ik best een flexibele, meedenkende vormgever. Er zijn vaak genoeg dingetjes die ik minder mooi vind maar waar ik niks van zeg, omdat ze de klant aan het hart gaan, daar moet je niet altijd aankomen. Zoals zo’n kitcherig beeldje op de schoorsteenmantel die je ooit gekregen hebt van een dierbare. (meer…)
Woensdagmiddag, ik zit in een tattooshop, niet echt een plek waar je mij in eerste instantie zou verwachten denk ik. Ik vergezel Tessa die een boom op haar arm laat tatoeëren. Het is geen donkere bedoening, nee een lichte ruimte waar zelfstandige creatieve mensen aan het werk zijn en de muren vol hangen met kunstwerken. Eigenlijk een soort atelier, een plek waar ik me wel thuis voel.
Donderdag, mijn kantoordag. Het was tussen de middag, de krokussen bloeiden in het parkje waar ik doorheen liep. Voor mij liep een groepje kantoorlui. Hoogstwaarschijnlijk lopen ze hier elke dag of alleen als het weer het toelaat. Een frisse neus halen om daarna weer tot vijf uur in een kantoor te zitten. (meer…)
‘verhuisd? Voor werk, voor de liefde?’
Ha ja voor de liefde, de liefde voor het land, de weidsheid. Zo’n liefde bedoelde ze denk ik niet maar het zou goed passen.
Over die liefde zou ik schrijven als ik liedjesmaker was. Melodieën als luchten boven het land die dikwijls veranderen en je verrassen, met woorden die raken, recht in het hart. (meer…)
Ik schreef al eens eerder, ik heb een bepaalde mate van saaiheid nodig, qua omgeving. In mijn werkelijkheid is mijn omgeving helemaal niet saai maar als je even een pet van ‘the tourist guide’ opzet die langs alle interessante hotspots gaat dan zal hij allang verder zijn getrokken. (meer…)
De ene keer zeg ik dat ik redacteur ben, de andere keer illustrator, vormgever of fotograaf. Als de setting ernaar is en ik denk dat de persoon met wie ik praat er wel voor openstaat dan zeg ik ‘ik doe meerdere dingen, zoals..’.
Ik heb eigenlijk een beetje een hekel aan deze vraag. Ten eerste, omdat ik niet graag heel lang over mezelf praat en liever naar de ander luister. (Een blog erover schrijven doe ik blijkbaar wel graag) Daarnaast vergt het altijd enige uitleg en wordt het dus al gauw een lang verhaal. Daarbij is het altijd een beetje afwachten hoe iemand op ‘meerdere dingen’ reageert. Het schept soms hoge verwachtingen of verwarring of mensen lijken juist teleurgesteld dat het niet 1 duidelijk ding is. Ook als mensen vragen ‘hoe het met mijn fotografie is’ en ik er een tijdje niet mee bezig ben geweest, dan lijkt er een teleurstelling te zijn.
Misschien is dat wel niet zo en zit de teleurstelling vooral in mezelf. Ben ik dan niet goed genoeg in 1 ding, heb ik niet de discipline voor 1 ding, ben ik wispelturig, een flierefluiter? Daarnaast heb ik ook weleens het gevoel dat ik nergens bij hoor, geen échte fotograaf, geen échte illustrator, geen échte redacteur, zoals anderen dat (in mijn ogen) wel zijn, logisch, die doen dus ook maar 1 ding. Bovendien wordt een vakman of vrouw zijn in de praktijk vaak gelinkt aan gespecialiseerd zijn in 1 ding. (meer…)
Ik was zestien en op een muziekcursus in de zomer met andere jongeren. Een van de creatieve activiteiten die we deden was, gedichten schrijven. Tot dat moment schreef ik eigenlijk nooit zoveel. Ja in een dagboek en soms voor een jongerendienst in de kerk maar dat laatste was eigenlijk meer teksten bij elkaar zoeken. Stiekem was daar al wel een kleine drang ‘zelf willen schrijven’ maar ja ik was zestien en durfde natuurlijk niet tegen de pastor te zeggen,’zeg, ik zou graag zelf iets willen schrijven, kan dat?’ (meer…)
Mijn gitaarleraar zei ooit, nadat hij een verhaal vertelde over een ongure situatie in Amsterdam oost: ‘Ik vind het wel best hier, laat ze maar denken dat na Zwolle het moeras begint’. Als tiener van vijftien moest ik daar om lachen. Nu, na negen jaar in de randstad gewoond te hebben weet ik dat er écht mensen zijn die denken dat Nederland ophoudt na Zwolle. (meer…)
De beste boeken om je actief te houden zijn als je het mij vraagt de boeken die je zo nu en dan eens uit de kast pakt, in bladert en waarna je in actie komt. Ik heb momenteel alleen de spullen die ik nodig heb in huis, de rest zit (tijdelijk) in een opslag. Ik moet eerlijk zeggen, ik mis ze niet die spullen, conclusie: Dus er kan nog wel wat opgeruimd worden. (meer…)
