Blog

Altijd onderweg

7 juni 2018

  |  

Verhalen

  |   3 reacties

Het is iets na zevenen in de ochtend, ik passeer de IJssel met de trein en kijk naar hoe het water door de rivier stroomt.

‘onderweg zijn’, is denk wel het meest prachtige in het leven. Er is altijd een nieuw vertrekpunt, er gebeuren nieuwe dingen en geen reis is hetzelfde.
De één maakt kleine tripjes en blijft dichtbij huis, de ander is niet bang om kilometers te maken.

Ik hou van kilometers maken. De letterlijke kilometers helpen mij de innerlijke kilometers te maken. Ik heb nog nooit werk gehad wat om de hoek was en ook nooit naar verlangd. De ritjes en de reisjes bieden ruimte om het een en ander te overdenken, te verwerken en in te zien.

Als ik terugdenk aan mijn reisjes van de afgelopen jaren, op de korte stukjes van en naar werk maar ook op de langere reizen op de fiets, daar is een hoop overdacht, geworsteld en verwerkt. Ik ben tegen bergen op gefietst en door dalen gegaan. Het leuke van reizen is dat je niet de gelegenheid hebt om veel vast te houden. Je kunt niet alles meenemen, je moet iedere keer weer dingen achter je laten en dat is maar goed ook.
Even terug kijken, kunnen glimlachen en denken ‘dat was een pittige reis maar ik heb het toch maar mooi even geflikt’ en dan weer verder.

 

Een blogpost in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een initiatief van Karin Ramaker.


Lees verder

Zestig bonen

14 mei 2018

  |  

Verhalen

  |   0 reacties

‘Als ik tegenwoordig ergens koffie aangeboden krijg waar ze een Senseo-apparaat hebben sla ik toch even een rondje over’

Ik knik en mompel ‘ah oke’. Dat ik elke dag koffie uit een Senseo-apparaat drink houd ik maar even voor me.

Ik moet denken aan het boek wat in mijn tas zit ‘dagelijkse rituelen’ over hoe bekende kunstenaars, schrijvers, filmmakers en andere creatieven werken. Beethoven bijvoorbeeld, ontbeet met een kopje koffie van zestig bonen (hij telde ze na). (meer…)


Lees verder

Een logo dat mooi én handig is in de omgang

10 april 2018

  |  

Illustratie-vormgeving

  |   2 reacties

‘Moet dit vliegdekschip per se in je folder, kan het niet gewoon als tekst?’

Nu ben ik best een flexibele, meedenkende vormgever. Er zijn vaak genoeg dingetjes die ik minder mooi vind maar waar ik niks van zeg, omdat ze de klant aan het hart gaan, daar moet je niet altijd aankomen. Zoals zo’n kitcherig beeldje op de schoorsteenmantel die je ooit gekregen hebt van een dierbare. (meer…)


Lees verder

zo eentje

23 maart 2018

  |  

Ondernemen

  |   0 reacties

Woensdagmiddag, ik zit in een tattooshop, niet echt een plek waar je mij in eerste instantie zou verwachten denk ik. Ik vergezel Tessa die een boom op haar arm laat tatoeëren. Het is geen donkere bedoening, nee een lichte ruimte waar zelfstandige creatieve mensen aan het werk zijn en de muren vol hangen met kunstwerken. Eigenlijk een soort atelier, een plek waar ik me wel thuis voel.

Donderdag, mijn kantoordag. Het was tussen de middag, de krokussen bloeiden in het parkje waar ik doorheen liep. Voor mij liep een groepje kantoorlui. Hoogstwaarschijnlijk lopen ze hier elke dag of alleen als het weer het toelaat. Een frisse neus halen om daarna weer tot vijf uur in een kantoor te zitten. (meer…)


Lees verder

Als ik een liedjesmaker was..

12 maart 2018

  |  

Fotografie, Persoonlijk

  |   2 reacties

‘verhuisd? Voor werk, voor de liefde?’

Ha ja voor de liefde, de liefde voor het land, de weidsheid. Zo’n liefde bedoelde ze denk ik niet maar het zou goed passen.

Over die liefde zou ik schrijven als ik liedjesmaker was. Melodieën als luchten boven het land die dikwijls veranderen en je verrassen, met woorden die raken, recht in het hart. (meer…)


Lees verder

Vaalgroene zompige vlaktes

22 februari 2018

  |  

Fotografie

  |   3 reacties

Ik schreef al eens eerder, ik heb een bepaalde mate van saaiheid nodig, qua omgeving. In mijn werkelijkheid is mijn omgeving helemaal niet saai maar als je even een pet van ‘the tourist guide’ opzet die langs alle interessante hotspots gaat dan zal hij allang verder zijn getrokken. (meer…)


Lees verder

en wat doe jij in het dagelijks leven?

11 februari 2018

  |  

Creativiteit, Ondernemen

  |   8 reacties

De ene keer zeg ik dat ik redacteur ben, de andere keer illustrator, vormgever of fotograaf. Als de setting ernaar is en ik denk dat de persoon met wie ik praat er wel voor openstaat dan zeg ik ‘ik doe meerdere dingen, zoals..’.

Ik heb eigenlijk een beetje een hekel aan deze vraag. Ten eerste, omdat ik niet graag heel lang over mezelf praat en liever naar de ander luister. (Een blog erover schrijven doe ik blijkbaar wel graag) Daarnaast vergt het altijd enige uitleg en wordt het dus al gauw een lang verhaal. Daarbij is het altijd een beetje afwachten hoe iemand op ‘meerdere dingen’ reageert. Het schept soms hoge verwachtingen of verwarring of mensen lijken juist teleurgesteld dat het niet 1 duidelijk ding is. Ook als mensen vragen ‘hoe het met mijn fotografie is’ en ik er een tijdje niet mee bezig ben geweest, dan lijkt er een teleurstelling te zijn.

Misschien is dat wel niet zo en zit de teleurstelling vooral in mezelf. Ben ik dan niet goed genoeg in 1 ding, heb ik niet de discipline voor 1 ding, ben ik wispelturig, een flierefluiter? Daarnaast heb ik ook weleens het gevoel dat ik nergens bij hoor, geen échte fotograaf, geen échte illustrator, geen échte redacteur, zoals anderen dat (in mijn ogen) wel zijn, logisch, die doen dus ook maar 1 ding. Bovendien wordt een vakman of vrouw zijn in de praktijk vaak gelinkt aan gespecialiseerd zijn in 1 ding. (meer…)


Lees verder

Die slak was ik natuurlijk zelf

26 januari 2018

  |  

Creativiteit

  |   1 reactie

Ik was zestien en op een muziekcursus in de zomer met andere jongeren. Een van de creatieve activiteiten die we deden was, gedichten schrijven. Tot dat moment schreef ik eigenlijk nooit zoveel. Ja in een dagboek en soms voor een jongerendienst in de kerk maar dat laatste was eigenlijk meer teksten bij elkaar zoeken. Stiekem was daar al wel een kleine drang ‘zelf willen schrijven’ maar ja ik was zestien en durfde natuurlijk niet tegen de pastor te zeggen,’zeg, ik zou graag zelf iets willen schrijven, kan dat?’ (meer…)


Lees verder

Dit, is allemaal Groningen

18 januari 2018

  |  

Persoonlijk

  |   3 reacties

Mijn gitaarleraar zei ooit, nadat hij een verhaal vertelde over een ongure situatie in Amsterdam oost: ‘Ik vind het wel best hier, laat ze maar denken dat na Zwolle het moeras begint’. Als tiener van vijftien moest ik daar om lachen. Nu, na negen jaar in de randstad gewoond te hebben weet ik dat er écht mensen zijn die denken dat Nederland ophoudt na Zwolle. (meer…)


Lees verder