Gedachten zijn er om te veranderen. Als je altijd maar bij dezelfde gedachten zou blijven zou het behoorlijk saai worden en op gegeven moment werk je jezelf in de knoop. Toen ik begon met ondernemen was ik beginner. Nu, na een aantal jaren voor mezelf gewerkt te hebben ben ik gevorderd en op gegeven moment is daar het voortschrijdend inzicht. Verder lezen Focus op illustratie
Als je je overladen voelt met alle online internetprikkels of drukte, ga dan eens één van de boeken van Kery Smith (bijv. ‘How to be an explorer of the world’) lezen. Of nou ja lezen, het zijn boeken om te doen, althans je wordt aangespoord om op ontdekkingstocht te gaan. Een offline tocht waarbij je je mobiel beter thuis kunt laten of slechts gebruikt om dingen vast te leggen. Niet vastleggen om het vastleggen, nee ter documentatie, je gaat ervan zien en verwonderen. Verder lezen Aanklooien
Hartstikke leuk hoor, een close up van een schattig vaasje bloemen.. maar niet voor in de fotogalerij van een huisje op Airbnb. Wij willen graag zien hoe de kamer eruit ziet. Niet alleen de deur of dat grappige detail op het nachtkastje, nee ik wil de héle kamer graag zien als ik op zoek ben naar een Bed & Breakfast of een huisje. Natuurlijk wil je dat zien denk je nu, toch is dat nog lang niet altijd te zien als je rondsurft op Airbnb of websites met huisjesverhuur. Als fotograaf en als iemand die ook weleens een keer de hort op gaat en een huisje huurt valt me dit telkens weer op en ben ik er van overtuigd: Dit kan beter! Verder lezen Fotografietips voor Bed & Breakfasts en huisjesverhuurders
Wat leven wij toch in een andere wereld en waarom lijken wij hier in het westen vooral bezig te zijn met randzaken in plaats van met aandacht en toewijding het leven te leven?
Die gedachten gingen door mijn hoofd toen ik vorige week bijna twee uur doorbracht in het Tropenmuseum in Amsterdam. Ik had eigenlijk geen verwachtingen, slechts wat beelden van maskers en Afrikaanse patronen kwamen in me op. Ik liet me verrassen, nou dat lukte. Wat een geweldig museum is dat! Verder lezen Het oergevoel
Ik doe even een eigen #WOT (Write On Thursday). Ik dacht namelijk na over het woord ‘belangeloos’, hoe dat zo kwam weet ik eigenlijk niet meer. Maar als ik ‘belangeloos’ hoor dan denk ik aan mijn moeder. Het woord stond samen met andere woorden bij één van de zeven thema’s die we op haar afscheid voorlazen. Woorden die bij haar hoorden.
Geven
De ander, belangeloos, altijd, inzet, betrokkenheid, toewijding. Zoveel moois gegeven. Liefde Verder lezen Belangeloos
Ondernemen, het is om het maar eerlijk te zeggen vaker moeilijk dan makkelijk. Een factuur schrijven, dat is makkelijk. Erover schrijven dat het moeilijk is lijkt taboe: dan doe je of iets niet goed of je zeurt of je bent gewoon geen echte ondernemer. (zegt de innerlijke criticus)
Wat is er dan zo moeilijk? Richting bepalen en bepalen waar je je energie in stopt. Dat lijkt heel simpel, je stopt toch al je energie in je werk? Nee, soms ben ik meer met alle randzaken bezig dan met het daadwerkelijke werk. Of erger nog, bezig met me zorgen maken over of het allemaal gaat lukken, het rondbreien. Dat laatste kost ontzettend veel energie en bezorgt me een gevoel ‘heb ik dan gefaald, ben ik toch niet een ondernemer, moet ik dan toch zo’n salestype zijn?’
Het is een heel secuur werkje dat richting zoeken. Het gaat over vrijheid, de vrijheid om dingen te doen die je wilt doen. Mensen zeggen vaak ‘oh je bent zelfstandige, dus dan heb je de vrijheid en kun je gaan en staan waar je wilt’. Dan hangt er dus maar helemaal van af hoe je werkt en wat je voor opdrachten hebt en kiest, als je kunt kiezen. Soms valt er niks te kiezen, net zo goed als je een baan hebt soms niet kunt kiezen en dingen moet doen die misschien iets minder leuk vindt. Het is continu overwegen en heroverwegen. In directe middelen zoals bijv. geld maar vooral in het overkoepelde, in energie, het vinden van je balans.
Het gaat ook over de vraag ‘wat kan ik?’ Ik schreef eerder al, mijn werk zoals ik die nu doe past niet in een vacaturehokje. Dat is goed, creatieve mensen moeten ook unieke dingen doen en zich daarmee onderscheiden. Maar ik ben daarnaast ook heel praktisch en pragmatisch en werk ik graag in opdracht. Uitvoerend werk dus. Leiding geven is dus niks voor mij. Niks mis mee maar in een tijd waarin ‘manager zijn’ hét werk schijnt te zijn, moet ik mezelf daar af en toe aan helpen herinneren. Ook het andere uiterste, leven als autonoom kunstenaar is niet mijn ding, geef mij maar een opdracht en wat mensen om mee te overleggen!
Zelfstandig zijn betekent dat je telkens weer jezelf herinnert, opbeurt, motiveert, aan de haren erbij sleept, een stukje verder in de richting die je voor ogen hebt. Hoewel ik wel van ‘in het moment’ ben kan ik niet ontkennen dat ook ik aan de toekomst denk, als tweeëndertig jarige zijnde. Soms is daar gewoon de realiteit, die lastig en niet altijd zo mooi is maar wat niet betekent dat ik er dan maar niet over schrijven moet.
Laatst zag ik een écht leuke vacature. Ik moet eerlijk zeggen, dat was voor het eerst in mijn ‘carrière’ als werkende. Toen ik pakweg tien jaar geleden net afgestudeerd was, ging ik op zoek naar iets waar ik enige affiniteit mee had. Dat was onderwijs. Ik zag het als een opstapje, van daaruit ging ik wel op zoek naar wat ik nu echt wilde. Verder lezen Mijn werk past niet in een vacaturehokje
Ik zeg het maar eerlijk, ik heb niet zo heel veel met studiofotografie als het gaat om portretten maken. Hoewel ik ook geleerd heb dat studiofotografie wel leuk kan zijn. Ik was daar een paar jaar geleden namelijk wat sceptisch over, ik dacht dat het niet iets voor mij zou zijn. Dat had te maken met mijn comfortzone, het werken met licht in een studio was iets wat toen nog niet in mijn comfortzone zat. Ik heb dat inmiddels geleerd en daar leuke ervaring mee opgedaan. Vooral productfotografie en stilleven zijn dingen waar ik met plezier mee kan spelen in een studio. Maar als het om portretfotografie gaat:
De kracht van kwetsbaarheid, een boek van Brené Brown. Ik weet niet meer wanneer ik het heb gekocht maar het was geloof ik al in 2014. Zo’n boek die ik dan graag wil hebben vanwege de enthousiaste verhalen erover en omdat het onderwerp me interesseert. Dat aanschaffen is niet zo moeilijk maar dan nog ‘even lezen’. Ik heb het al een paar keer opgepakt en weer weggelegd, meegenomen in de trein, zelfs meegenomen op fietsvakantie naar Noorwegen. Maar nee, het lukte gewoon niet, het lezen. Een soort weerstand voelde ik, ‘dat iemand me gaat vertellen wat ik moet doen’. Verder lezen Kwetsbaarheid
Dat eerste hoor ik heel vaak, eigenlijk vrijwel altijd, meestal vlak voordat we foto’s gaan maken.
Dat tweede zeg ik als fotograaf natuurlijk nooit, haha stel je voor! Niet omdat ik beleefd ben maar omdat het niet waar en niet zo zwart-wit is. Verder lezen ‘Ik sta nooit leuk op foto’s’