Nu ben ik best een flexibele, meedenkende vormgever. Er zijn vaak genoeg dingetjes die ik minder mooi vind maar waar ik niks van zeg, omdat ze de klant aan het hart gaan, daar moet je niet altijd aankomen. Zoals zo’n kitcherig beeldje op de schoorsteenmantel die je ooit gekregen hebt van een dierbare. Verder lezen Een logo dat mooi én handig is in de omgang
Uitgelachen werd hij, niet serieus genomen, jarenlang. Omdat hij een meerde keren van stijl veranderde. Hij begon bij de (klassieke) jazz bij Donald Bird, ging experimenten met synthesizers en elektronische muziek, maakte nummers met disco-invloeden, funk en hiphop.
Een pionier die z’n eigen kop durft te volgen ongeacht wat er hoort of wat men vindt. Iemand die durft te experimenteren en daarmee grondlegger is van veel muziek van nu. Hij is origineel en creatief, speelt met jonge muzikanten.
Afgelopen zaterdag zagen we hem live in de Oosterpoort, Herbie Hancock. Niets aan hem laat zien dat hij zevenenzeventig is. Alles aan hem laat zien dat hij een man van nu is.
Als ik me weer eens schuldig voel als ik met heel iets nieuws, iets anders dan anders begin, zal ik aan Herbie denken.
Ik deed mee aan #inktober deze maand, dat komt neer op: elke dag een tekeningetje van inkt. Ik deed dat (voornamelijk) met linosnedes in combinatie met inkt en potlood. Ik wilde mezelf uitdagen of ik daar elke dag iets van kon maken en gaandeweg ontstond ook de uitdaging om proberen met dezelfde lino/stempel een ander beeld te maken. Het zijn er geen dertig geworden maar toch een aardige maand-verzameling:
Wereldjes ontstaan,
het grafiet maakt vormen op papier,
dikke lijnen die straks groeven worden.
dan komen de vragen, wat gaat weg en wat blijft?
de antwoorden worden nog even aangezet door het potlood.
Grafiet drukt op het linoleum tot de route uitgezet is
en de guts zijn weg vindt door het rubber
wat gaat weg en wat blijft, soms een heroverweging
het ontstaat
dan is er de inkt, die de wereld zichtbaar maakt en drukt het op papier.
Het is daar,
de wereld van vandaag.
Er is zat aan beeld te vinden op internet dat je gratis en legaal mag gebruiken. Hoewel, dat ene kopje koffie en die perfecte man en vrouw kom je wel erg vaak tegen bij artikelen en blogs. Toch kun je als je goed zoekt best iets anders dan die veelgebruikte beelden vinden. Het is een beetje zoals met kleren. Als je een beetje slim kijkt, zoekt en combineert dan kun je er prima en leuk uitzien zonder dat het veel geld hoeft te kosten en je meteen ziet waar het vandaan komt. Het kost alleen wel even tijd.
Verder lezen Geld uitgeven aan beeld waarom zou je dat nog doen?
zoiets dergelijks hoor ik vaak of komt zo in mijn mailbox. In het begin vergat ik dan te vragen wat dat dan is wat ze aanspreekt. Als illustrator een stijl hebben is één ding maar als je meerdere dingen kunt qua technische stijl (kleur/lijn/vorm/materiaal) dan is ‘een eigen geluid hebben’ belangrijker. Verder lezen Hoe spreekt beeld?
‘Hoe kom je erop!’ Een veelgestelde vraag als ik weer iets heb getekend. Toen ik achttien was en ik de voorkant van het jaarboek van de middelbare school tekende vroegen ze het ook al. ‘euh gewoon’ mompelde ik dan. Eigenlijk weet ik nog steeds geen fatsoenlijk antwoord maar het komt neer op zoiets als ‘het ontstaat in mij en dan moet het eruit, op papier’. Simpel. Niet iedereen wil een simpel antwoord, sommige willen weten hoe ik technisch gezien werk of ik op papier werk of digitaal. Of soms wordt er een conceptueel verantwoord antwoord verwacht. Voor dat laatste moet je niet bij mij wezen, gelul en geouwehoer, dat kan ik niet.
Een vriend had gisteravond een blaadje meegenomen waar een interview in stond met een jonge illustrator die zei ‘ik moet gewoon elke dag tekenen’, hij moest aan mij denken en ja zo simpel is het inderdaad. Kijk, dat wil niet zeggen dat ik ‘maar wat doe’ maar het wil zeggen dat wat ik teken 100% vanuit mij komt, ook als het in opdracht is.
Voor de #kommaarop van deze maand schreef ik het volgende over hoe zoiets dan bij mij werkt:
Koffie en even op internet koekeloeren. Oja, het is dierendag, goed excuus om even iets daarvoor te tekenen. Dierendag, dat is de koninginnedag maar dan voor dieren dus meteen lallen ze door mijn hoofd, ‘lalala, joehoe, hips!’ Oh ze gaan ergens heen, op een skateboardje, oh maar de krokodil is heel lang, dan moet hij op twee skateboardjes. De egel die zal het een zorg zijn wat voor dag het is, die is al aan z’n winterslaap begonnen.
Later die dag zit ik op de fiets en zie ik onderweg allerlei vogels, vast onderweg naar een feestje, ‘la la la hips’ hoor ik ze jodelen. Ik grinnik.
De volgende dag ben ik zelf lichtelijk brak (niet van een feestje dit keer) en bedenk dat de dieren vast een kater moeten hebben dus teken ik hoe moe ik ook ben, een ‘worldanimalday, the day after’.
Er ontstaan kleine verhaaltjes, vaak onderweg, onder de douche of naar aanleiding van gesprekken of flarden ervan en wat ik zelf meemaak. Soms erger ik me aan dingen en door erover te tekenen maak ik het licht voor mezelf, kan ik erom lachen en beweeg ik anderen wellicht tot een glimlachje.
Het zijn wel verslavende processen, het begint al vooraf met de gedachte ‘ha lekker tekenen’ en als ik chagrijnig ben ‘grmpf eerst maar eens tekenen’. Ik ga aan de gang en al gauw ligt de tafel bezaaid met pennen en potloden en zit de inkt aan mijn vingers. Ik geniet van hoe de kleuren mengen en de lijnen over het papier lopen. Uiteindelijk gaat er zowel een euforisch als een zen-gevoel door me heen. Ik doe de kleurpotloden weer in de doos doen en leg ze op kleur, kijk en aai nog even over de tekening, een soort slotritueel. Waarna al gauw de gedachte komt ‘jammer dat het weer afgelopen is’.
Ja ook dan word ik euforisch als ik merk dat het past bij de opdrachtgever en ik er lol in heb. Weet je, ze zeggen altijd dat je niet om je eigen grapjes mag lachen, volgens mij heb ik het al een keer geschreven, ik vind dat onzin. Hoezo mag je geen lol hebben met jezelf? Ik zit vaak te glimlachen of zelfs hardop te lachen als het uit de hand loopt met de karaktertjes die ik aan het tekenen ben. Ik ben dan ‘one of the guys’ en samen hebben we enorme lol. Ze zijn deel van mij, ze zijn hun gekke zelf, ze laten tederheid, liefde en onzekerheid zien. Soms spelen ze een rol om de gekheid van de mens in de maatschappij te laten zien. Maar ook serieuze dingen of wijsheden, door er een speelse draai aan te geven in een tekening wordt het inzichtelijk en licht, eerst voor mezelf maar ook voor een ander. Hoe kom je erop?! Nou zo.
Gedachten zijn er om te veranderen. Als je altijd maar bij dezelfde gedachten zou blijven zou het behoorlijk saai worden en op gegeven moment werk je jezelf in de knoop. Toen ik begon met ondernemen was ik beginner. Nu, na een aantal jaren voor mezelf gewerkt te hebben ben ik gevorderd en op gegeven moment is daar het voortschrijdend inzicht. Verder lezen Focus op illustratie
Geïnspireerd door een artikel van Ernst-Jan Pfauth in De Correspondent over diep werk en oppervlakkig werk maakte ik deze illustratie:
Meestal maak ik beeldverhalen bestaande uit maar 1 plaat(je) maar ons kom-maar-op-blog is er om te experimenteren dus maakte ik dit keer een verhaal met meerdere plaatjes. We zijn dit blog ooit (in 2013) begonnen om elkaar maar uiteindelijk natuurlijk onszelf uit te dagen.
Het is vooral een spiegel. Een spiegel voor elkaar en voor onszelf. Meestal als ik mijn werk klaar heb en ik lees of bekijk het nog eens dan valt het nog meer op z’n plek. Daarmee verras ik mezelf dan altijd weer, ‘nou ja! zie je nu Agnes’ het hart is eerder dan het verstand, een mooi spel. Verder lezen Het succes van de eekhoorn
