Kwetsbaarheid

De kracht van kwetsbaarheid, een boek van Brené Brown. Ik weet niet meer wanneer ik het heb gekocht maar het was geloof ik al in 2014. Zo’n boek die ik dan graag wil hebben vanwege de enthousiaste verhalen erover en omdat het onderwerp me interesseert. Dat aanschaffen is niet zo moeilijk maar dan nog ‘even lezen’. Ik heb het al een paar keer opgepakt en weer weggelegd, meegenomen in de trein, zelfs meegenomen op fietsvakantie naar Noorwegen. Maar nee, het lukte gewoon niet, het lezen. Een soort weerstand voelde ik, ‘dat iemand me gaat vertellen wat ik moet doen’.

Nu ben ik er toch in begonnen, ik dacht ik ga er bij tekenen, kijken of het dan beter lukt. Daarnaast wilde ik ook kijken of ik zoiets kon, verslag doen in de vorm van beelden. Dat ‘visueel verslag doen’ is ‘upcoming’ maar wel iets anders dan wat ik doorgaans doe. Wat ik nu vooral maak (dan bedoel ik niet werk in opdracht), zijn dingen die in me op komen en die ik meteen voor me zie in beeld. Of ik begin en kijk wat er uit mijn pen komt dat is dus niet iets wat ik van te voren bedenk.

Dat ‘visueel verslag doen’ dat maakt een ‘woh tof’-gevoel in me los. ‘Als je toch op zo’n manier bij kunt dragen aan de wereld dan zou dat toch gaaf zijn!’. Tegelijkertijd werd ik er heel onzeker van: ben ik daar wel slim en intelligent genoeg voor, kan ik daar wel goed genoeg voor tekenen, het moet snel, meteen goed, duidelijk, to the point.. Van die dingen, twijfels.

Laat het nu net daarover gaan in het boek. Over emoties als obstakels en voelen verwarren met falen. In het hoofdstuk wat ik nu heb gelezen en getekend gaat het over de mythen van kwetsbaarheid. Daarin wordt duidelijk waarom kwetsbaarheid niet gelijk staat aan zwakte en hoe het komt dat we dat vaak denken.

Hieronder een paar tekeningetjes uit mijn visuele verslag. Gewoon om te ondervinden hoe dat is om meteen te tekenen en door te gaan, ook als ik het niet mooi vind. Verre van perfect dus en net zoals het met elk nieuw ding wat ik maak brengt het opwinding maar ook onzekerheid met zich mee.

Maken is voor mij iets wat ik nodig heb en heel belangrijk voor me is en daarom kwetsbaar. Lezen bleek ook kwetsbaar, althans ik moest mijn eigen weerstand opzij zetten en me open stellen voor het boek. Want ja, het is af en toe best wel confronterend met zo’n onderwerp als kwetsbaarheid maar het tekenen erbij helpt wel om het helder te krijgen en er van een afstandje naar te kunnen kijken. Net als die knikkerverzameling, hoe mooi voorbeeld, meteen helder.