Het eerste gesprek in het UMCG. Een stortvloed aan informatie komt op ons af. Meteen valt het op dat ze niet alleen naar ‘het ding, de kanker’ kijken maar ook naar ons als gezin en de impact die dit alles op ons heeft. Emoties krijgen de ruimte, er wordt geluisterd. Ondanks dat we hier liever niet waren geweest, voelt het als een prettige intake. De rollercoaster was al begonnen maar krijgt nu snelheid, J krijgt een mapje met info en alle afspraken en zelfs mondelinge uitleg erbij.
We voelen ons een beetje een bezienswaardigheid op de poli waar het meerendeel boven de zestig is. J met de wandelwagen, ik in een rolstoel met zus die me duwt.