Veertig minuten rijden is het, eerst door een aantal dorpen en streken, afremmen voor de rotonde bij Lauwerszijl en dan begint daar ongeveer de ‘echte’ weidsheid.
Doe mij daar maar een huis. Nooit meer op buienradar kijken, recht voor je neus gebeurt het. De naderende wolken, de regen en zon die zich erin mengt. Nooit zou ik daar genoeg van krijgen.
Categorie: Verhalen
Er komt nog wel iets
‘er zijn me iets teveel liedjesschrijvers’ gaat er door mijn hoofd – uit een liedje van Acda en de Munnik – als ik met de auto het parkeerplaatsje oprijd van een van mijn favoriete uitkijkplekken en een paar mensen met een camera zie staan. Daar heb ik geen zin in. Ik zucht en draai weer de weg op richting huis. Het is een ritje van driekwartier dus ik stel mezelf gerust ‘er komt nog wel iets, Agnes, maak je niet druk’. En jawel, daar is het al, ik doe snel het knipperlicht uit naar rechts en zet de auto stil langs een achterafweggetje. De zon hangt laag boven het graanveld. Hoewel het nog steenkoud en stormachtig is, ergens is te voelen, het voorjaar komt eraan.
De flexibele geest en zijn advocaat
misschien
woon ik over vijf jaar toch heel ergens anders
of gaan we toch een andere richting op tijdens de vakantie
is dat ene project toch niet wat ik wilde en ben ik iets anders gaan doen
of ben ik toch weer op Facebook te vinden.. (dus..)
Had ik tien jaar geleden gedacht dat ik nu hier zou wonen, vanuit huis werk en af en toe in een AUTO op en naar rijd naar het midden van het land? Verder lezen De flexibele geest en zijn advocaat
Altijd onderweg
Het is iets na zevenen in de ochtend, ik passeer de IJssel met de trein en kijk naar hoe het water door de rivier stroomt.
‘onderweg zijn’, is denk wel het meest prachtige in het leven. Er is altijd een nieuw vertrekpunt, er gebeuren nieuwe dingen en geen reis is hetzelfde.
De één maakt kleine tripjes en blijft dichtbij huis, de ander is niet bang om kilometers te maken.
Ik hou van kilometers maken. De letterlijke kilometers helpen mij de innerlijke kilometers te maken. Ik heb nog nooit werk gehad wat om de hoek was en ook nooit naar verlangd. De ritjes en de reisjes bieden ruimte om het een en ander te overdenken, te verwerken en in te zien.
Als ik terugdenk aan mijn reisjes van de afgelopen jaren, op de korte stukjes van en naar werk maar ook op de langere reizen op de fiets, daar is een hoop overdacht, geworsteld en verwerkt. Ik ben tegen bergen op gefietst en door dalen gegaan. Het leuke van reizen is dat je niet de gelegenheid hebt om veel vast te houden. Je kunt niet alles meenemen, je moet iedere keer weer dingen achter je laten en dat is maar goed ook.
Even terug kijken, kunnen glimlachen en denken ‘dat was een pittige reis maar ik heb het toch maar mooi even geflikt’ en dan weer verder.
Een blogpost in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een initiatief van Karin Ramaker.