Een nieuwe website is een proces
Ik schreef het al eens in één van de blogs op WPwerkt. Dat proces zie ik bij klanten maar ook mijn eigen website was een proces. Voorheen knutselde ik zelf met themes maar dan werd het nooit helemaal zoals ik het wilde, daarbij was ik te eigenwijs en wilde ik het altijd snel dus deed ik het zelf. Hoe moest het nu dan wel worden? Ik merkte nu dat ik toe was aan maatwerk, ik zag voor me hoe het moest worden, niet allerlei poespas maar meteen zichtbaar wat ik maak en wie ik ben en dat is gelukt. Samen hebben we eraan gewerkt en ik ben tevreden, zelfs over mijn portfolio, dat kwam nog nooit eerder voor.
Tijdens het opruimen van mijn blog, kwam er bijna tien jaar van mijn leven voorbij. Ik begon ooit omdat ik het leuk vond om dingen die ik maakte te delen, voornamelijk foto’s en collageachtige dingen, vaak maar met een heel kort stukje tekst, quotes die ik ergens had gevonden en mooi vond. Gek maar ook mooi om terug te lezen, ik kon er op een afstandje naar kijken zonder mezelf erin te verliezen. In die begintijd studeerde ik nog en had ik daarna een baan. Nu verdien ik zelf mijn geld, met de dingen die ik op mijn website heb staan. Even anders dan toen. Daarom heb ik de bezem door mijn blog gehaald maar niet alles weggegooid. (ik heb het ook niet weggegooid maar uitgezet) Want ergens is het toch mooi om een ontwikkeling te zien en nog eens te refereren naar een oude blogpost. Een weg die begon bij troost, mezelf op de rails houden. Vervolgens ging het naar schrijven over onderwerpen die ik interessant vond en nu schrijf en maak ik dingen voor anderen, nog steeds met de insteek dat het me boeit en er een klik mee heb.
Groei en ontwikkeling zijn dingen die gezien mogen worden wat mij betreft.
Soms merk ik dat er nog een beetje terughoudendheid is ‘dat zet ik er maar niet bij want dan denken mensen..’ maar waarom zouden we de hele tijd doen alsof we perfect zijn terwijl we wel weten dat het leven er is om te leren? Werk is er ook om iets te leren (naast het brood op de plank), de rest van de jaren dat je nog moet werken perfect zitten wezen is denk ik ook oersaai. Bovendien, als we groei en ontwikkeling niet delen hebben we straks alleen nog maar die keiharde ‘ben je voor of tegen’ sfeer op internet. Daar ben ik dan niet voor. Alleen schiet ik daar niet zoveel mee op, met dat alleen maar zeggen ipv bijdragen aan nuance en openheid.
Ik las vandaag een artikel die voorbij kwam op Facebook over hoe cartoons en illustraties bijdragen aan het begrijpelijk maken van mentale gezondheidsproblemen. Een heel mooi voorbeeld van hoe je elkaar kunt helpen met openheid, eigen ervaringen en het inzichtelijk maken van die dingen zodat we elkaar beter begrijpen.
Ik ga in ieder geval lekker verder met allerlei processen (noem het leven) en blijf daar lekker dingen over schrijven en maken. Doe je mee?
Eenheidsworsten die groeien, heb jij ze weleens gezien? Ik niet. Een plant die keurig exact dezelfde lengte stengel, kleur en aantal bladeren heeft als zijn buurman? Want ja kom op, je wilt toch meedoen en groter of anders groeien dat kost teveel water en zonneschijn en bovendien hebben we geen tijd voor al die unieke onzin. Het is al moeilijk genoeg om net als iedereen op tijd uitbundig de sterren van de hemel te bloeien, in het najaar als een dramaqueen je bladeren te laten vallen en in de winter een beetje bijtijds en indrukwekkend dood te gaan, voordat de volgende generatie plantjes als paddestoelen uit de grond schieten.