Geplaatst op Geef een reactie

zo eentje

Woensdagmiddag, ik zit in een tattooshop, niet echt een plek waar je mij in eerste instantie zou verwachten denk ik. Ik vergezel Tessa die een boom op haar arm laat tatoeëren. Het is geen donkere bedoening, nee een lichte ruimte waar zelfstandige creatieve mensen aan het werk zijn en de muren vol hangen met kunstwerken. Eigenlijk een soort atelier, een plek waar ik me wel thuis voel.

Donderdag, mijn kantoordag. Het was tussen de middag, de krokussen bloeiden in het parkje waar ik doorheen liep. Voor mij liep een groepje kantoorlui. Hoogstwaarschijnlijk lopen ze hier elke dag of alleen als het weer het toelaat. Een frisse neus halen om daarna weer tot vijf uur in een kantoor te zitten. Verder lezen zo eentje

Geplaatst op 8 reacties

en wat doe jij in het dagelijks leven?

De ene keer zeg ik dat ik redacteur ben, de andere keer illustrator, vormgever of fotograaf. Als de setting ernaar is en ik denk dat de persoon met wie ik praat er wel voor openstaat dan zeg ik ‘ik doe meerdere dingen, zoals..’.

Ik heb eigenlijk een beetje een hekel aan deze vraag. Ten eerste, omdat ik niet graag heel lang over mezelf praat en liever naar de ander luister. (Een blog erover schrijven doe ik blijkbaar wel graag) Daarnaast vergt het altijd enige uitleg en wordt het dus al gauw een lang verhaal. Daarbij is het altijd een beetje afwachten hoe iemand op ‘meerdere dingen’ reageert. Het schept soms hoge verwachtingen of verwarring of mensen lijken juist teleurgesteld dat het niet 1 duidelijk ding is. Ook als mensen vragen ‘hoe het met mijn fotografie is’ en ik er een tijdje niet mee bezig ben geweest, dan lijkt er een teleurstelling te zijn.

Misschien is dat wel niet zo en zit de teleurstelling vooral in mezelf. Ben ik dan niet goed genoeg in 1 ding, heb ik niet de discipline voor 1 ding, ben ik wispelturig, een flierefluiter? Daarnaast heb ik ook weleens het gevoel dat ik nergens bij hoor, geen échte fotograaf, geen échte illustrator, geen échte redacteur, zoals anderen dat (in mijn ogen) wel zijn, logisch, die doen dus ook maar 1 ding. Bovendien wordt een vakman of vrouw zijn in de praktijk vaak gelinkt aan gespecialiseerd zijn in 1 ding. Verder lezen en wat doe jij in het dagelijks leven?

Geplaatst op Geef een reactie

Een eerlijke zaak


Er gaan in mijn rol als zelfstandige eigenlijk constant controle-vragen door mijn hoofd, die als een soort apps die op de achtergrond actief blijven. Soms nogal vermoeiend en anderzijds houden ze me scherp. Scherp op wat ik doe, past het nog wel? Vind ik het nog leuk? Doe ik niet teveel van het één? Levert het genoeg op? Hoe kan ik zorgen dat het me genoeg oplevert zonder dat ik voortdurend in de stress raak of dat het al mijn energie opslurpt? Verder lezen Een eerlijke zaak

Geplaatst op 2 reacties

paadjes

Paadjes. Soms groeit een paadje uit tot een straat of een weg, soms loopt het dood. Onlangs ben ik een nieuw pad ingeslagen door te verhuizen. Een pad die je van te voren op de kaart hebt bekeken en waarvan je denkt dat het weleens een goed pad zou kunnen zijn. Helemaal zeker wist ik het niet. Het was ergens bekend gebied maar van zoveel jaar geleden en zoveel jaar geleden was ik zoveel jaar jonger. Dus hoe zou dat zijn met al mijn kennis en ideeën van nu? De enige mogelijk om erachter te komen is: ervaren.
Verder lezen paadjes

Geplaatst op Geef een reactie

Geld uitgeven aan beeld waarom zou je dat nog doen?

Geld uitgeven aan beeld

Er is zat aan beeld te vinden op internet dat je gratis en legaal mag gebruiken. Hoewel, dat ene kopje koffie en die perfecte man en vrouw kom je wel erg vaak tegen bij artikelen en blogs. Toch kun je als je goed zoekt best iets anders dan die veelgebruikte beelden vinden. Het is een beetje zoals met kleren. Als je een beetje slim kijkt, zoekt en combineert dan kun je er prima en leuk uitzien zonder dat het veel geld hoeft te kosten en je meteen ziet waar het vandaan komt. Het kost alleen wel even tijd.

Je hebt geen tijd en je bent op zoek naar iets wat écht past.

Verder lezen Geld uitgeven aan beeld waarom zou je dat nog doen?

Geplaatst op 2 reacties

ZZPfestival, ruimte voor verhalen

‘en zijn er ook mensen die drie jaar geleden ook op het durf te vragen festival waren?’

‘..en de mensen die langer dan twee jaar zzp-er zijn gaan hier staan’

Verdomd, ik ben al langer dan drie jaar zelfstandige en drie jaar geleden was ik er ook bij! Ik was toen net begonnen als fulltime zelfstandige en slurpte alle informatie en energie op het festival op. Voor toen goed en nodig, voor nu compleet anders. Bijzonder toch, al die processen waar ik doorheen ga de laatste jaren.. Verder lezen ZZPfestival, ruimte voor verhalen

Geplaatst op 6 reacties

Focus op illustratie

Groene crocs en een hippe mannenstaart

Gedachten zijn er om te veranderen. Als je altijd maar bij dezelfde gedachten zou blijven zou het behoorlijk saai worden en op gegeven moment werk je jezelf in de knoop. Toen ik begon met ondernemen was ik beginner. Nu, na een aantal jaren voor mezelf gewerkt te hebben ben ik gevorderd en op gegeven moment is daar het voortschrijdend inzicht. Verder lezen Focus op illustratie

Geplaatst op 4 reacties

De realiteit

Zicht

Ondernemen, het is om het maar eerlijk te zeggen vaker moeilijk dan makkelijk. Een factuur schrijven, dat is makkelijk. Erover schrijven dat het moeilijk is lijkt taboe: dan doe je of iets niet goed of je zeurt of je bent gewoon geen echte ondernemer. (zegt de innerlijke criticus)

Wat is er dan zo moeilijk? Richting bepalen en bepalen waar je je energie in stopt. Dat lijkt heel simpel, je stopt toch al je energie in je werk? Nee, soms ben ik meer met alle randzaken bezig dan met het daadwerkelijke werk. Of erger nog, bezig met me zorgen maken over of het allemaal gaat lukken, het rondbreien. Dat laatste kost ontzettend veel energie en bezorgt me een gevoel ‘heb ik dan gefaald, ben ik toch niet een ondernemer, moet ik dan toch zo’n salestype zijn?’

Het is een heel secuur werkje dat richting zoeken. Het gaat over vrijheid, de vrijheid om dingen te doen die je wilt doen. Mensen zeggen vaak ‘oh je bent zelfstandige, dus dan heb je de vrijheid en kun je gaan en staan waar je wilt’. Dan hangt er dus maar helemaal van af hoe je werkt en wat je voor opdrachten hebt en kiest, als je kunt kiezen. Soms valt er niks te kiezen, net zo goed als je een baan hebt soms niet kunt kiezen en dingen moet doen die misschien iets minder leuk vindt. Het is continu overwegen en heroverwegen. In directe middelen zoals bijv. geld maar vooral in het overkoepelde, in energie, het vinden van je balans.

Het gaat ook over de vraag ‘wat kan ik?’ Ik schreef eerder al, mijn werk zoals ik die nu doe past niet in een vacaturehokje. Dat is goed, creatieve mensen moeten ook unieke dingen doen en zich daarmee onderscheiden. Maar ik ben daarnaast ook heel praktisch en pragmatisch en werk ik graag in opdracht. Uitvoerend werk dus. Leiding geven is dus niks voor mij. Niks mis mee maar in een tijd waarin ‘manager zijn’ hét werk schijnt te zijn, moet ik mezelf daar af en toe aan helpen herinneren. Ook het andere uiterste, leven als autonoom kunstenaar is niet mijn ding, geef mij maar een opdracht en wat mensen om mee te overleggen!

Zelfstandig zijn betekent dat je telkens weer jezelf herinnert, opbeurt, motiveert, aan de haren erbij sleept, een stukje verder in de richting die je voor ogen hebt. Hoewel ik wel van ‘in het moment’ ben kan ik niet ontkennen dat ook ik aan de toekomst denk, als tweeëndertig jarige zijnde. Soms is daar gewoon de realiteit, die lastig en niet altijd zo mooi is maar wat niet betekent dat ik er dan maar niet over schrijven moet.

 

Geplaatst op 1 reactie

Mijn werk past niet in een vacaturehokje

Laatst zag ik een écht leuke vacature. Ik moet eerlijk zeggen, dat was voor het eerst in mijn ‘carrière’ als werkende. Toen ik pakweg tien jaar geleden net afgestudeerd was, ging ik op zoek naar iets waar ik enige affiniteit mee had. Dat was onderwijs. Ik zag het als een opstapje, van daaruit ging ik wel op zoek naar wat ik nu echt wilde. Verder lezen Mijn werk past niet in een vacaturehokje