Ik maakte me druk om al het geschreeuw en wilde daar iets over schrijven en door het schrijven merkte ik dat het een spiegel was. ‘Iedereen loopt maar te verkondigen en voor of tegen iets te zijn’ maar ik doe het zelf ook, tegen het geschreeuw.’ Ik kan ook niet de wereld veranderen. Ik kan slechts observeren en doen van binnen uit en van daaruit mijn lessen leren. Daar geloof ik in. Toch vind ik het eigenlijk te mooi om niet te delen, gewoon als een les die ik leerde. De lessen van nu gaan razendsnel dus het is hartstikke boeiend om in die spiegel te kijken en werkelijk te zien.
Wat ik had geschreven:
Het is een kippenhok in Nederland (ik wou ‘aarde’ zeggen maar beperk me tot waar ik woon), overal komt gekakel uit. Stel je station Utrecht voor vol met kippen en jij moet daar doorheen en al die kippen die kakelen tegen elkaar tegen jou, pikken elkaar in de veren. Af en toe moet je ook meedoen want anders wordt je onder de voet gelopen of in je kuif gepikt.
Ik snap het ook wel, geen kip is gelijk en je wilt toch een beetje mooi leven en niet de hele tijd onder de voet gelopen worden. Maar vergeet niet, je hebt poten en je hebt vleugels, sla ze uit. Doe er mee wat jou goed lijkt. Als het je beter lijkt om graan met rozijnen te eten, doe dat.
Een mannetjeskip is anders dan een vrouwtjeskip. Een hen en een haan. De haan valt op doordat hij groter is en door zijn mooie felgekleurde veren en door zijn haangekraai. Is dat erg? Nee, het heeft een functie, ze moeten het vrouwtje lokken en territorium verdedigen. Wij vergeten nogal eens dat we ook natuur zijn. Een man en een vrouw zijn niet voor niks verschillend. Een haan staat voor mannelijke kracht. Een kip voor zekerheid, een nieuw begin, seksualiteit. [en liep ik tegen de spiegel aan en keek erin]