De laatste weken krijg ik (op een positieve manier) vaak de opmerking naar me toe geslingerd: ‘Ja jij bent nog jong’ die uitspraak lijkt zo normaal, in theorie is het ook gewoon zo, 28 jaar is jong. Maar toch, ben je niet zo jong als je je voelt? Het zal toch niet zo zijn dat het bekeken is als je 50 bent.. ‘nee natuurlijk niet maar ja het is crisis he en de arbeidsmarkt ja die zit dan niet meer op je te wachten.’ Opnieuw vroeg ik me af of dat eigenlijk wel zo is. Waarom zou je niet ook op je vijftigste opnieuw kunnen bekijken wat je het liefste doet, wie weet zijn dat meerdere dingen en is het tijd iets nieuws te kiezen. ‘ja maar huis, gezin etc’ is dan de vaak gehoorde reactie.
Wellicht ben ik een stronteigenwijs naïef broekie, toch ben ik blij dat ik heb meegekregen dat ik moet doen wat ik het liefste doe en het beste kan. Er wordt gezegd dat dit een kernmerk van mijn generatie is en als ik dan toch jong ben, wil ik namens de jonge honden tegen de oude wijzen zeggen: Grijp je kansen, die zijn er en het is nooit te laat, ga doen wat je wilt doen! Wij zitten heus ook nog op jullie te wachten, de mix van oud en jong maakt het nou juist interessant! Maar uiteindelijk moet je dit zelf ondervinden want al doende leert men, dus geen advies maar slechts een kreet van de jonge hond.
Ik zie de ruimte die ik nu krijg en merk dat ik de bewegingen die ik graag wil maken nu kan maken. Het gaat niet zonder slag of stoot maar het is machtig mooi, nu al, terwijl het echte bewegen nog moet komen, maar volgens mij is het ‘zien’ het halve werk. Dat brengt me terug naar mijn rode draad die vroeg begon met dingen maken, dingen zien en vastleggen in het allerdaagse die zo op het oog saai lijkt maar wel degelijk interessant is, het is maar net van welke kant je het bekijkt, hoe ver je kijkt, hoe lang je kijkt.. en dit brengt me weer terug bij mijn vorige post.
Mijn ouders zeiden altijd en nog steeds ‘dat komt vanzelf, eerst maar dit of dat..’ Vanzelf, vanzelf?!, ongeduldig dat ik was en nog weleens ben snapte ik daar niks van. ‘Hoe weet ik nu wanneer dat is..’
De laatste tijd begrijp ik dat wat beter, soms moet je eerst iets anders ondervinden voordat een ander puzzelstukje op z’n plaats kan vallen, soort van ‘unblock-me-spelletje’. Ik geloof dat mijn favoriete uitspraak van dit moment is ‘ we shall see what it brings’ en daarbij een glimlach.
Lees verder
