Blog

Flexibel * Zich gemakkelijk aan kunnen passen aan veranderende omgeving, werkwijzen, werktijden, taken, verantwoordelijkheden, beleidswijzigingen en gedragingen van anderen ~ De mate waarin het systeem kan worden aangepast aan nieuwe ontwikkelingen en behoeften.

Ik wilde eigenlijk schrijven, flexibel zijn gaat voor mij samen met openheid. Tot ik deze blogpost las. Flexibel zijn is misschien wel naar jezelf luisteren, bij jezelf blijven?

Dikwijls luisterend
naar wat ze zegt
verder horend,
langs wat hij wil horen.
Struinend het pad af,
zoekend naar verbinding,
hoor ik daar iets?
de deur op een kier,
zegt ze ja?
Ze zegt ja,
dan de deur kan open
Zegt ze nee dan verder luisterend
door de ruis,
naar wat is,
vanuit mij
naar jou,
telkens weer.

Conventie * wat men gewoonlijk doet of moet ~ De aard van de conventie wordt bepaald door een aantal dimensies, met name meerdere of mindere mate van verplichting en bewustheid.

De kunst van het leven is het vinden van een bepaalde balans, ach en af en toe eens doorslaan is niet erg of af en toe terughoudend zijn in iets ook niet, zo leer je volgens mij je grenzen te ontdekken.

Zo ook met conventies, ik balanceer tussen het volgen bepaalde conventies en regelmatig daarvan afwijken. Ik kan niet alleen maar op het pad van conventies blijven lopen, dan vergaat mijn vreugde en ik denk ook die van mijn omgeving, bovendien raakt mijn rode draad, mijn kracht dan zoek. Al is het ook lang niet altijd meteen vreugde als ik weer eens van het pad aan het afwijken ben, dan hoor ik mijn verstand ‘moet dat nou Agnes, kan het niet een keer normaal zoals iedereen dat doet’, vaak heeft mijn gevoel een weerwoord wat  mijn verstand overruled, is het niet direct dan is het wel als er enige tijd verstreken is.

Liever wordt ik ‘stronteigenwijs’ genoemd of ach, dan kijkt men maar naar mijn gele jas of de veren in mijn oren. En zolang er een zekere mate van respect blijft voor zij die de conventies volgen en zij die ervan afwijken kan dat best naast elkaar bestaan.

Leuk hoe zo’n blog als deze schrijven me weer helpt bij die rode draad, ‘verder durven kijken dan normaal’. (en dank J voor het opnoemen ervan)

Baksteen * uit klei of leem gebakken steen waarmee je huizen bouwt, klinker, tichel, tichelsteen, mop

Metselen, ja hoor dat kan ik, dat heb ik geleerd, ik bouwde een huis. Ik deed de dingen die nodig waren, leerde daarin, het bracht me bepaalde inzichten, vaardigheden. Maar nooit was het mijn huis en mijn vrije tijd bracht ik zoveel mogelijk in mijn tent door.

Op een gegeven moment werd die tent gezien, serieus genomen, uiteindelijk ook door mezelf. Ik merkte verschillen op tussen in de tent en in het huis.

Als ik toch zoveel tijd in die tent doorbracht en dat huis niet mijn huis is, moet ik dan niet zelf mijn eigen huis bouwen?

Ik bestelde een pallet stenen, ging aan de slag. nog steeds in overweging of dit een vakantiehuis zou worden of een woonhuis. Tot er plots andere plannen waren met ’t huidige woonhuis, toen moest ik ineens snel kiezen.

Het wordt een woonhuis, de aannemer vraagt me de oren van het hoofd. Wat wil je met dit, hoe wil je dat ingericht, waar trek je de grens wat voor kleur geef je aan eraan. Doodeng maar ik zal straks weten of het mijn huis is.

Wat WOT is.

Met nieuw licht ontstoken zongen we:

Licht, aan liefde aangestoken,
Licht, dat door het donker brandt,
Licht, jij lieve lentebode,
Zet de nacht in vuur en vlam!