Actieve inspiratie

Alles wat ik maak bevat in zekere zin een deel van mij. Het proces en wat het uiteindelijk wordt heeft te maken met zoveel factoren. Pas veel later zie ik zelf welke dingen er allemaal meespeelden. De tijd die eroverheen gaat voor dat ik ook maar een glimp van die dingen zie, is nodig om het stukje bij beetje te kunnen begrijpen.

Mijn werk ging de afgelopen tien jaar van hot naar her: fotograferen van details, natuur, eten naar meer conceptuele dingen, naar tekenen van alles wat los en vast zat naar illustraties, cartoons met eekhoorns, naar zeefdrukken en landschappen. Allemaal ontstaan onder bepaalde omstandigheden, mijn eigen omstandigheden. Sommige dingen zijn geweest, gepasseerd station en sommige dingen komen steeds terug, al dan niet in een andere vorm. Soms geïnspireerd op iets. Sommige dingen heb ik mee geworsteld en sommige dingen waren er zomaar ineens. Zoals dat gaat in het leven.

Als de zin om iets te maken er wel is (en die is er eigenlijk altijd) en het idee nog niet dan ga ik soms ‘bladeren op internet’. Dat dit meestal geen goed idee is, weet ik inmiddels. Het werkt niet voor het ontstaan van een idee. Teveel en tegelijkertijd oppervlakkig. Ik gebruik het alleen om te achterhalen hoe sommige technieken zijn opgebouwd of om doelgericht vanuit een al meer concreet bedacht idee losse vormen op te zoeken, ter voorbeeld.

Toch word ik er soms verdrietig van, hoe het internet nu is. Ik wil het er niet steeds over hebben maar toch houd het me bezig omdat het natuurlijk wel een hele goede ontwikkeling is geweest. Dat heeft er bijvoorbeeld voor een groot deel voor gezorgd dat ik nu werk zoals ik werk en dat ik een aantal mensen heb ontmoet en dingen heb gedaan die anders niet zo snel op mijn pad waren gekomen.

Alles heeft een keerzijde. Waar internet een verrijking kan zijn, slaat het nu vaak door naar óf de extreme kant óf de oppervlakkige kant. Mensen lezen niet meer aandachtig. Spuien voor ze het laatste woord hebben opgenomen al hun mening. Waar is het dan nog op gebaseerd en wat is dan nog de waarde van die woorden? Ik vraag het me met regelmaat af. Het lezen op een scherm maakt dat ik merk dat ik zelf ook regelmatig moeite moet doen om niet scannend maar met aandacht te lezen. En eerst eens met mezelf van gedachten te wisselen voordat ik uit enthousiasme er iets over roep.

De algoritmes helpen ook graag een handje mee in oppervlakkigheid en schotelen me meer van hetzelfde voor. Je hield toch van patat? Hier, nog meer patat.. Nee dit is niet hetzelfde, dit is raspatat! Ach nee, kom me niet aan met dat ze steeds slimmer worden en die influencers.. Noem me ouderwets maar ik wil zelf de teugels in handen houden. Zelf mensen ontdekken die werk maken wat rechtstreeks uit hun zelf komt, zonder trucs.

Het maakt me er bewust van dat ik zelf actief moet blijven. Selectief zijn in de tijd op internet en actief in het dagelijkse leven: verschillende routes rijden, op de bonnefooi ergens heen gaan en kijken wat ik aantref, nieuwe plekken zien en mensen blijven ontmoeten. Experimenteren en verschillende dingen blijven maken en vertrouwen blijven hebben.

Kortom, ik kan nu wel zeggen dat ik er groot mee geworden ben: niet teveel zeggen, dingen blijven doen, maken en van een afstandje bekijken.