Geplaatst op 11 reacties

Hop weg klaar, had je verder nog wat te zeuren?

mindfulness-agnes-swart

‘Ga toch weg met je mindfulness’ een redelijk scherp geschreven artikel over dat er eigenlijk steeds minder ruimte lijkt te zijn in onze maatschappij voor de rafelranden van het leven. Het triggerde me. Alles moet mooi en leuk zijn en de rest kun je wegpoetsen met mindfulness. Het geeft de indruk dat alle vervelende dingen weg-te-mindfulnessen zijn. De hype die al jouw problemen wegkaapt. Hop weg klaar, had je verder nog wat te zeuren? Daarom deelde ik dit artikel en meteen kwamen er reacties uit mijn Twitter-netwerk. ‘Is deze opvatting niet wat kort door de bocht?’

Ja misschien wel maar ik zie het nut er wel van in. Met de oorsprong is niks mis maar doordat het een hype wordt, wordt het helemaal uit z’n verband getrokken en te pas en te onpas gebruikt.

Neem nou iemand die tegen je zegt nadat je net je kwetsbare verhaal hebt verteld: ‘laat het los’. ‘lekker makkelijk, HOE dan?!’ Ik heb het weleens geprobeerd met oud verdriet waar ik nog middenin zat om dat wanhopig los te laten. Nou dat werkte niet, ik voelde me als een hond die de hele tijd rondjes rende om het probleem zonder er doorheen te gaan, te voelen. Het werd er niet minder door, ik werd er eerder wanhopiger door. Help, het lukt niet, is er nu iets mis met me?

Nee, er was niks mis met me, hooguit tikje eigenwijs maar juist door de pijn heen te gaan kwam ik verder, niet zo leuk maar meestal is dat tijdelijk. Op een gegeven moment had ik weer ruimte om er anders tegenaan te kijken. Dat gaat niet van een op andere dag maar tijd en ruimte is nodig. Die ruimte maak ik door te tekenen, erop uit te gaan, te wandelen, te fietsen, te zingen. Hoewel ik een rustig type ben kan ik niet zo goed stil op een kussentje zitten maar de net genoemde dingen werken net zo goed. Je zou kunnen zeggen dat dat dus mindfulness is, alleen houd ik niet van die term dus gebruik ik die lekker niet.

Dus als mensen zeggen ‘ik doe aan mindfulness’ of ‘ik ben spiritueel’, dan zegt mij dat niet zoveel. Het zijn grote verzamelwoorden die helemaal niks zeggen over wie je bent en wat je doet. Vertel mij maar over je LEVEN, wat je doet, wat je voelt, wat je ziet dat iets zegt. Wat je voelt vooral en of dat nou komt doordat je net een lied zong of hoorde wat raakte, iemand op een bepaalde manier naar je keek of doordat er een pijnlijke stilte of juist een intense rust viel, het zijn momenten die op welke manier dan ook raken.

Beleef het zelf maar en zie het niet als kant- en klare oplossing maar als je eigen weg met mooie uitzichten, obstakels en ander gespuis. Ik ben er niet om de coach uit te hangen, ik schrijf, teken (< overigens ook heel mindfull/rustgevend/bijzonder prettig) en fotografeer de dingen die ik zie, die me opvallen, dit was er zo eentje, een dingetje.

kracht
Ik tekende er al eens eerder over maar dan in een wat meer sarcastische vorm

11 gedachten over “Hop weg klaar, had je verder nog wat te zeuren?

  1. Ha Agnes, mooi stukje weer! Heel vervelend als mensen een pasklare oplossing aanbieden waar je niets mee kunt. Het is heel pijnlijk als anderen vinden dat iets weg moet waar je nog niet mee klaar bent.
    Ik vind het jammer dat mindfulness en meditatie inderdaad vaak ingezet worden om iets weg te poetsen. Maar de grap is juist dat je door mindfulness, meditatie, liefdevolle aandacht of hoe je het maar wilt noemen, plek maakt voor de pijn, de rafelrandjes en al die dingen die we nog niet willen of kunnen loslaten. Het gaat helemaal niet over loslaten. Of ontspannen. Of niet-denken. Het gaat over ruimte maken om naar de dingen te kijken die er zijn. Er helemaal mee te zijn, zonder erdoor omgeblazen te worden of te doen alsof ze er niet zijn.

    Ik lees je graag. Zowel je teksten als je tekeningen.

    1. Ja is ook Lucy, daarom teken ik/maak ik dingen 😉 maar wilde dit keer even inhaken op ‘de hype’ 🙂

      1. Een van de fijnste vormen van bewust (bezig) zijn!

  2. Grappig, wat jij beschrijft over door je verdriet heen moeten gaan is voor mij mindfulness. Stilstaan bij wat je voelt, dit echt ervaren. Niet dit negeren en maar door blijven gaan.

    Te lang heb ik ‘negatieve’ gevoelens en fysieke pijn genegeerd en weggestopt. Waardoor ik er later des te harder tegenaan liep. Je kan iets pas loslaten als je het eerst hebt vastgepakt. En als het over gevoelens gaat betekent dat voor mij dat ik het eerst echt gevoeld en doorleeft moet hebben. Met aandacht stil staan bij wat er is dus. Mindfulness en meditatie helpen mij daarbij. Net als schrijven en wandelen trouwens.

    En die pasklare oplossing voor instant geluk? Die bestaat volgens mij alleen in advertenties 🙂

    1. Ja klopt, met die gedachte schreef ik het ook alleen ik had het er even bij moeten schrijven, ik was zo gefocusd op dat ‘instant geluk’ dat ik het vergat (en beetje vanuit ging dat het vanzelfsprekend zou zijn). Bij deze heb ik mijn verhaal een stukje uitgebreid. Dank voor je reactie!

  3. Fijn dat je het zo ervaart en opschrijft! Ik geloof ook niet dat problemen zo maar weg gaan door alleen maar positief te denken. Accepteren is een ding, het aangaan en door heen gaan nog veel beter.
    Ik geloof wel dat mindfulness of bewuster kijken naar wat er gebeurt (of hoe je het wilt noemen) helpt, maar wel op een manier die bij mij past. In mijn geval, lekker een lang stuk wandelen in de natuur. Dat heeft geholpen om te leren luisteren, voelen wat er onder die boosheid of onzekerheid zat. En dat heeft mij een stuk verder gebracht dan mijn boosheid weg te stoppen. Goed verhaal!

    1. Dank voor je reactie! Ja mij helpt het ook, als je eenmaal manieren hebt gevonden die prettig zijn voel je dat het ruimte geeft ende natuur is een hele fijne inderdaad!

  4. Wat een goed stuk weer Agnes. Ik herken er zóveel in. Het heeft voor mij én bevestiging én doorslag gegeven. Het onderwijs: los(ge)laten. Discussiëren met de mensen uit het agrarisch veld? Los(ge)laten. Twitteren? Los(ge)laten. Al die boeken en lesmethodes van de uitgevers waaraan ik werkte? In de kliko ermee.
    En wat heb ik nu al daarvoor (terug) gekregen? Ruimte! Ruimte! Ruimte! In mijn hoofd, in mijn tijd, in mijn huis. En wat ik nu doe? Weer (leren) tekenen, met kleuren, met doodles. Edding, Caran d’Ache, Faber Castell, Micron, Tombow, Sharpie, Sakura: het ligt hier nu voor het grijpen, inclusief notebooks met taperolletjes, lijm, schaar, boeken van Marieke Blokland, etc.
    Ik blijf je volgen, op instagram en hier. Je inspireert en schrijft op wat ik zo vaak denk, ervaar, voel.
    Thanks!

    1. Ha Florina, wat een leuke reactie en wat fijn te horen dat je de ruimte voelt, voor jou zeker een belangrijk gevoel! Ik wens je veel ruimte en plezier wat dat geeft toe in het nieuwe jaar!

  5. Dank je wel Agnes! Ik had je graag een écht kaartje gestuurd, maar je adres is – heel goed – goed verborgen hier. Daarom nu de juiste gelegenheid om jou ook die ruimte, (werk)plezier en een stukje vrijheid te wensen. Vrijheid om te genieten van de mooie momenten die er zullen zijn naast de minder mooie. Als je de mooie maar ziet, wilt en kunt zien. Dát is ook vrijheid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.