Wat leven wij toch in een andere wereld en waarom lijken wij hier in het westen vooral bezig te zijn met randzaken in plaats van met aandacht en toewijding het leven te leven?
Die gedachten gingen door mijn hoofd toen ik vorige week bijna twee uur doorbracht in het Tropenmuseum in Amsterdam. Ik had eigenlijk geen verwachtingen, slechts wat beelden van maskers en Afrikaanse patronen kwamen in me op. Ik liet me verrassen, nou dat lukte. Wat een geweldig museum is dat!
Een tocht van Zuid-oost Azië naar India, door Nieuw Guinea en Afrika. Het leuke vond ik dat het vooral over de rituelen ging die de mensen hadden en hebben, ook wel wat feitelijke geschiedenis natuurlijk om het in perspectief te plaatsen maar vooral hoe en met welke rituelen de mensen leefden. Over betekenis van dieren als de draak en de neushoornvogel, over de verschillende Buddha -figuren en over voorouder-beelden. Die laatste worden voor verschillende rituelen gebruikt maar vooral in rituelen rondom de dood. Het beeldje is een mannetje of vrouwtje die gehurkt zit. Ze ontdekten bij opgravingen dat lijken in de steentijd ook zo werden geborgen. Leuk om te weten omdat we thuis divers Afrikaans houtsnijwerk hadden wat een tante die daar regelmatig op missie was, meebracht.
Je kunt rituelen mooi of onzin vinden, wat mij opviel is dat er enorm veel creativiteit bij komt kijken. Creatief in materialen, in vormen, betekenis en in gebruik. In de westerse wereld hoor ik toch maar al te vaak mensen zeggen ‘ik ben niet creatief’, ik denk dat ze in die gebieden daar überhaupt niet over nadenken en sowieso veel meer doen dan nadenken. Niet klakkeloos maar bewust doen, Bewust bezig met de zon en de maan, leven en dood, groei en aftakeling en schepping en vernietiging. De ceremonies rondom deze cycli creëren een bewustzijn.
Ik kreeg er een oergevoel van, terug naar een basis. Waarom werken wij in hemelsnaam heel ons leven en komen pas tot bezinning als er iets heftigs in ons leven gebeurt? Zo’n oergevoel doemt ook op als ik het te druk heb met randzaken, dan lonken alle dingen om iets mee te creëren en ergens roept dan een stemmetje ‘nee daar mag je nu niet mee bezig, je moet eerst dit afmaken’. Ik ben niet lui en weet wel wat hard werken voor mijn centen is maar ook dat er meer is dan werken. Is het hier wel zoveel beter dan daar als het gaat om materieel? Het is op z’n minst iets om over na te denken en in twijfel te trekken.
Ik ben blij dat ik af en toe dat oergeval ervaar, dat maakt dat ik ontdek wat ik belangrijk vind in het leven en dat ik bepaalde keuzes maak. Soms wijken die af van de gemiddelde Nederlander en dat maakt het weleens lastig in het zoeken naar een weg tussen de gebaande paden met hier of daar een wonderlijke reactie ‘dat je daar tijd voor hebt voor al die creatieve dingen’.
Toch zijn ze er, de kleine paadjes, soms moet je er even anders voorstaan of iets anders benaderen om ze te zien.
