Ondernemen, het is om het maar eerlijk te zeggen vaker moeilijk dan makkelijk. Een factuur schrijven, dat is makkelijk. Erover schrijven dat het moeilijk is lijkt taboe: dan doe je of iets niet goed of je zeurt of je bent gewoon geen echte ondernemer. (zegt de innerlijke criticus)
Wat is er dan zo moeilijk? Richting bepalen en bepalen waar je je energie in stopt. Dat lijkt heel simpel, je stopt toch al je energie in je werk? Nee, soms ben ik meer met alle randzaken bezig dan met het daadwerkelijke werk. Of erger nog, bezig met me zorgen maken over of het allemaal gaat lukken, het rondbreien. Dat laatste kost ontzettend veel energie en bezorgt me een gevoel ‘heb ik dan gefaald, ben ik toch niet een ondernemer, moet ik dan toch zo’n salestype zijn?’
Het is een heel secuur werkje dat richting zoeken. Het gaat over vrijheid, de vrijheid om dingen te doen die je wilt doen. Mensen zeggen vaak ‘oh je bent zelfstandige, dus dan heb je de vrijheid en kun je gaan en staan waar je wilt’. Dan hangt er dus maar helemaal van af hoe je werkt en wat je voor opdrachten hebt en kiest, als je kunt kiezen. Soms valt er niks te kiezen, net zo goed als je een baan hebt soms niet kunt kiezen en dingen moet doen die misschien iets minder leuk vindt. Het is continu overwegen en heroverwegen. In directe middelen zoals bijv. geld maar vooral in het overkoepelde, in energie, het vinden van je balans.
Het gaat ook over de vraag ‘wat kan ik?’ Ik schreef eerder al, mijn werk zoals ik die nu doe past niet in een vacaturehokje. Dat is goed, creatieve mensen moeten ook unieke dingen doen en zich daarmee onderscheiden. Maar ik ben daarnaast ook heel praktisch en pragmatisch en werk ik graag in opdracht. Uitvoerend werk dus. Leiding geven is dus niks voor mij. Niks mis mee maar in een tijd waarin ‘manager zijn’ hét werk schijnt te zijn, moet ik mezelf daar af en toe aan helpen herinneren. Ook het andere uiterste, leven als autonoom kunstenaar is niet mijn ding, geef mij maar een opdracht en wat mensen om mee te overleggen!
Zelfstandig zijn betekent dat je telkens weer jezelf herinnert, opbeurt, motiveert, aan de haren erbij sleept, een stukje verder in de richting die je voor ogen hebt. Hoewel ik wel van ‘in het moment’ ben kan ik niet ontkennen dat ook ik aan de toekomst denk, als tweeëndertig jarige zijnde. Soms is daar gewoon de realiteit, die lastig en niet altijd zo mooi is maar wat niet betekent dat ik er dan maar niet over schrijven moet.
We leven in een tijd dat ondernemerschap verheerlijkt wordt. In mijn jeugdjaren was bij grote corporates werken ‘hot’. Toentertijd maakte je jezelf niet populair als je daar minder leuke dingen over zei.
Nu lijkt het af en toe wel alsof iedereen ondernemer moet willen zijn. Want dat is toch te gek, die vrijheid?! Ja, alleen… het is veel meer dan dat en soms is de onzekerheid bedrukkend of de angst dat je zwaar ziek wordt, met alle gevolgen van dien, beklemmend.
Hoe dan ook, ik vind het mooi en sterk, Agnes, dat jij ronduit over de minder leuke aspecten van het ondernemerschap durft te schrijven. Ik vermoed dat menig zzp’er zich met veel herkenning aan deze openheid laaft.
Dankje Sonja, ja veel mensen herkennen het en ja het is misschien niet ‘hot’ maar ik vind ‘doen alsof’ ook niet hot dus ik wilde er graag iets over schrijven(al is dat wel spannend).
“Mensen zeggen vaak ‘oh je bent zelfstandige, dus dan heb je de vrijheid en kun je gaan en staan waar je wilt’.”
Mensen die dit zeggen, vergeten vaak dat het een vrijheid is waarin je net zo makkelijk kunt verzuipen. De wet van de remmende voorsprong wellicht? Hoe dan ook, herkenbaar stuk. Dank voor het delen. 🙂
Ja inderdaad, ik heb wel geleerd dat die vrijheid heel breed interpreteerbaar is en dat het vooral ‘keuzes maken’ betekent, keuzes die je met een vaste baan niet (altijd) hoeft te maken. Dank voor je reactie!